Αχ, αυτό το μυαλό το γυναικείο!!!

Λοιπόν, είχα εχθές μία συζήτηση με ένα φίλο που μου έδωσε τροφή για τούτη την ανάρτηση...  Του είπα, λοιπόν, ότι παρεξηγήθηκα λιγουλάκι με κάτι που είπε (όχι σημαντικό) και μου εξήγησε απλά ο άνθρωπος πως δεν εννοούσε τίποτα πέρα από αυτό που είπε... Και άρχισε τα "συγνώμη" και "σόρι". Και του κάνω, αστειευόμενη, "Έτσι και συνεχίσεις τα "σόρι" θα το πάρω πως δεν τα εννοείς και δε θα σου ξαναμιλήσω...! ".
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή!  
Και οι σχέσεις μας, βέβαια, αποκαταστάθηκαν στο λεπτό (όχι ότι θα χαλούσαν έτσι ή αλλιώς...). Άλλα σκέφτηκα πόσες άλλες φορές έχω παρεξηγήσει απλά λόγια ανθρώπων ή έχω δει να παρεξηγούνται πράγματα και να σχολιάζονται μέσα σε παρέες και να γίνονται τόσο τεράστια... Και τι παρέες, συνήθως, εννοείται; Ναι, ναι, γυναικοπαρέες, βεβαίως, βεβαίως!!!! Έλα τώρα, παραδέξου το, κοπελιά! Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ!

Καλά, μιλάμε για χοντρό εγκεφαλικό πρόβλημα έτσι;! Όπως θα έχεις διαπιστώσει - έστω και σιγά σιγά, αν είσαι άντρας, εμείς οι γυναίκες πάντα είναι εύκολο να σκεφτούμε κάτι κακό για τον άλλο και να το παρεξηγήσουμε - αμφισβητήσουμε.... Γύρω από αυτό που μας τραβάει την προσοχή φτιάχνουμε πολλά - εννοείται συνήθως κακά - σενάρια! Και είμαστε και τόσο κομπλεξικές καμία φορά που το μυαλό θα κολλήσει στο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ σενάριο από αυτά! Τα πράγματα αποκλείεται να είναι τόσο απλά όσο φαίνονται και, κυρίως, όσο απλά εσείς οι άντρες τα περιγράφετε! Πρέπει πάντα να κρύβεται από πίσω κάτι τρομερό, μία διαπλοκή, ένα μυστικό και, πιο συχνά κάποια μισή αλήθεια ή ένα μεγάλο ΨΕΜΑ!!!

Κι αναρωτιέμαι τώρα, τι να φταίει;


Είναι θέμα πρωτόγονων προτύπων; Ο άντρας "έξω - φέρει - φαΐ", η γυναίκα "μόνη - οργανώσει - σπίτι", να προσέξει τα παιδιά και να κάνει τις δουλειές. Να αντιμετωπίζει, μόνη συχνά, τόσα "μικρο"προβλήματα και να προβλέπει "μικρο"κινδύνους. Αυτό, λοιπόν, της έκανε τόσο πολύπλοκο το μυαλό; Και αυτό την έκανε να βλέπει με περισσότερο φόβο τα πράγματα;


Μήπως η φύση την προετοιμάζει να γίνει μάνα και την έκανε να σκέφτεται πολύπλοκα για να διαβάζει τις διαφορετικές γκριμάτσες και τα διαφορετικά κλάματα του μωρού της για να πράττει ανάλογα; Λίγες φορές έχεις παρεξηγήσει την γκριμάτσα του άλλου και σε έπιασε η ανασφάλεια; Γιατί, μη μου πεις πως ο άντρας δίνει τόσο μεγάλη σημασία στις εκφράσεις  και στον ήχο της φωνής του άλλου! 

Μήπως, πάλι, είναι θέμα φυσιολογίας του γυναικείου σώματος; Πραγματικά, το σώμα της γυναίκας περνάει μεγάλες αλλαγές και ευδιάκριτες φάσεις από την εφηβεία μέχρι το τέλος της (έμμηνος ρύση, εγκυμοσύνη, γέννα, εμμηνόπαυση), οπότε έχει στ' αλήθεια ιδιαίτερα έντονη την αίσθηση του χρόνου, ή καλύτερα του περάσματος του χρόνου, ή αλλιώς, του θανάτου! Γι' αυτό θες να ελέγχεις; Γι' αυτό φοβάσαι; 

Ή μήπως είναι κοινωνικό; Πόσες εκφράσεις του τύπου "Πρέπει", "Πρόσεχε!", "Μη!", "Σκέψου!", "Να είσαι σωστή!", "Να είσαι σοβαρή!" έχει ακούσει η γυναίκα μέσα στην οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία; Πώς να μην αποκτήσει έτσι, χρήσιμη πολύπλοκη θεωρητική σκέψη, αλλά και ανασφάλεια στο να προχωράει στην πράξη;


Η έκφραση "Μα, τι να εννοούσε;" σίγουρα κάτι θα σου θυμίζει! Μία αποκλειστικά γυναικεία ατάκα, που δεν ξέρω πόσες χιλιάδες φορές θα πει στη ζωή της, είτε προς τον εαυτό της, είτε προς τις φίλες της. Και να, πως μπορείς να φουσκώσεις το μυαλό σου με απίστευτα σενάρια! Και να, που μπορεί να έχεις και δίκιο, ή να έχεις ξεφύγει τελείως από την πραγματικότητα και προσεγγίζεις την επιστημονική φαντασία... 

Προς τα αγοράκια:

Λοιπόν, ότι κι αν λέμε οι γυναίκες για σας, όσο δύσκολες και ανεξάρτητες κι αν το παίζουμε, σας χρειαζόμαστε! Με το θάρρος σας, τον αυθορμητισμό σας και την έμφυτη τάση σας να πραγματοποιείτε, μας δίνετε ζωή!   


Προς τα κοριτσάκια:
Κοίτα, κοπελιά, θες δε θες, δεν μπορείς να τα ελέγχεις όλα! Και πρόσεχε, γιατί καμία φορά, έτσι όπως ευχαριστιέσαι να ταΐζεις την ανασφάλειά σου, μήπως γίνει τόσο μεγάλη που φάει και σένα, καμία φορά... Θα έχεις ακούσει για το μεγάλο ποσοστό των γυναικών με φοβίες ή κατάθλιψη, έτσι;


Στην τελική, καλή και η σκέψη, αλλά, πάρε κανένα παραδειγματάκι από τους άντρες (που τους έχεις υποτιμήσει κατά καιρούς...) και ΠΡΑΞΕ για να προχωρήσεις! 


Κι αν δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις τις σκέψεις σου και τους στόχους σου, ε, βρες έναν ωραίο άνθρωπο να σε βοηθήσει ή και να το αναλάβει εξολοκλήρου για σένα!   

Όλα με αμοιβαίο σεβασμό, έτσι;


Φιλάκιααααααααααα :)))